1. Wat speelt er precies?
De genocide in Gaza is ondraaglijk. Talloze mensen zijn gewond of ziek geraakt door het geweld, de bombardementen en de hongersnood. Medische zorg is er nauwelijks. In Utrecht maken wij en vele anderen zich zorgen en voelen zich machteloos. Maandenlang waren er sit-ins, demonstraties en lawaaiprotesten. De roep vanuit de stad is glashelder: we moeten iets doen.
Samen met de PvdA en een meerderheid in de gemeenteraad hebben we daarom het college gevraagd of Utrecht klaar kan staan voor medische opvang van zieke en gewonde Palestijnen uit Gaza. Want als mensenrechten in het geding zijn, mogen we als Utrecht niet zwijgen.
2. Wat wil GroenLinks precies?
Utrecht is een mensenrechtenstad. Dat moet meer zijn dan een titel op papier: het moet iets betekenen in daden. Wij willen dat Utrecht samen met ziekenhuizen, zoals het Prinses Máxima Centrum en het UMC, actief onderzoekt we hier zieke en gewonde Palestijnen op kunnen vangen. Zo kan het Prinses Máxima Centrum bijvoorbeeld Palestijnse kinderen met kanker behandelen. Daarnaast willen we dat Utrecht hierin optrekt met andere steden. Als het kabinet blijft zitten, dan moeten wij als gemeenten samen in beweging komen. Moreel leiderschap moet ergens beginnen.
3. Gaat het college hier nu mee aan de slag?
De bereidheid in Utrecht is er zeker. Ziekenhuizen, maatschappelijke organisaties én de gemeente hebben aangegeven te willen meewerken. Door onze vragen zijn die gesprekken opnieuw op gang gekomen. Dat is een belangrijke eerste stap. Maar: zonder afspraken met het Rijk is het niet uitvoerbaar. Visa, vervoer, financiering en verblijfsstatus zijn dingen die bij de landelijke overheid liggen. Door onze oproep is Utrecht nu in gesprek met het Rijk. Dat is nodig. Utrecht kan het Rijk niet vervangen, maar we kunnen wél druk zetten. En dat moeten we blijven doen.
4. Wat kan Utrecht nog meer doen?
Naast politieke druk vanuit gemeenten wordt ook in de Tweede Kamer gewerkt aan oplossingen, onze landelijke GroenLinks-PvdA-fractie is daar actief mee bezig. Maar de druk van onderop, vanuit gemeenten en de samenleving is essentieel. Daarom is er nu ook een landelijke petitie gestart om zieke Palestijnse kinderen naar Nederland te kunnen halen. Daarmee kunnen nog meer mensen hun stem laten horen. Want hoe meer gemeenten én inwoners dit steunen, hoe moeilijker het voor het kabinet wordt om weg te kijken.
5. Hoe nu verder?
We gaan door. Samen met andere gemeenten, met bondgenoten in de gemeenteraad, onze mensen in de Kamer, met zorgpartners in de stad, en met alle Utrechters die opstaan voor menselijkheid. Want toekijken en niets doen is geen optie. Dit gaat om mensenlevens. Wil je ook helpen? Teken de petitie, praat erover in je omgeving, laat je stem horen. Dit gaat over solidariteit, over mensenlevens en over de vraag: kijken we weg, of staan we op?