Bankjes weg uit angst voor overlast. Deze kop stond afgelopen maand in een regionaal dagblad. Het zette me aan het denken. Vooral de samenstelling van de woorden 'uit angst voor'. Er bleek inderdaad nog geen sprake van overlast. De buurt had geklaagd over de nieuwe bankjes, ze zouden kunnen leiden tot overlast.

Daarom vroeg ik mij af: waarom verwijdert die gemeente bankjes uit angst voor overlast? Is dit het? Regeert de angst?

In onze stad pleiten sommige partijen voor meer cameratoezicht, terwijl de veiligheid in onze stad toeneemt, en bovendien onduidelijk is wat het effect is van de camera's.

Ik vraag het me oprecht af: Wat legitimeert deze schending van de privacy van burgers?

Is dit het? Regeert de angst?

Als je zonder werk komt te zitten, kun je in Nederland rekenen op een sociaal vangnet. Je krijgt bijvoorbeeld een uitkering. Dat sociale vangnet was altijd gebaseerd op solidariteit. Inmiddels is dat collectieve gevoel van solidariteit omgeslagen in wantrouwen met steeds strengere regels en harde repressie tot gevolg. Weet iemand waarom we mensen met een uitkering tegenwoordig behandelen als tweederangsburgers?

Is dit het? Regeert de angst?

Toen ik jong was, was Nederland ook bang. Voor de Russen, de communisten, de derde wereldoorlog. Ook toen gaf de oplossing - de ongebreidelde wapenwedloop –  alleen maar méér reden tot ongerustheid. Ook toen vond ik angst een slechte raadgever. Daarom liep ik als tiener mee met demonstraties tegen kernwapens, zonder effect, want veertig jaar later regeert nog steeds de angst.

Maar dit keer niet voor kernkoppen en vingertoppen op rode knoppen. Mensen zijn nu bang, bang voor elkaar. Het gevolg: ruwe regelgeving, repressie en wantrouwen. Recepten waar we in Utrecht niet in geloven.

In Utrecht halen we geen bankjes weg, omdat mensen er gebruik van zouden kunnen maken. In Utrecht zetten we bankjes neer, zodat mensen er gebruik van kunnen maken.

Voorzitter, In Utrecht hebben we vertrouwen in mensen. Vanuit dat vertrouwen werken we samen om de stad nog mooier te maken.  In straten, buurten en wijken neemt men initiatief om elkaar te leren kennen. Om met elkaar dingen te ondernemen. Toen de grote groep vluchtelingen hier spoorslags te gast kwam, werden zij niet begroet met prostestborden, maar met maaltijdborden.



In Utrecht geloven we dat mensen vanuit vertrouwen het beste in staat zijn om hun eigen leven vorm te geven. Geven we mensen het vertrouwen om samen een groot energieplan te maken. Geven we de professionals van de buurtteams het vertrouwen om samen met buurtgenoten de zorg voor mensen dicht bij huis te regelen.

Voorzitter, We leven in een prachtige stad, met prachtige mensen.  Deze begroting biedt het vertrouwen dat we onze groeistad de komende jaren nog mooier kunnen maken. GroenLinks is blij met de keuze voor verduurzaming. Dat er, vanwege de groei van onze stad, wordt gekozen voor inbreiding. We zijn blij met de bouw van nieuwe betaalbare woningen. Met het initiatievenfonds en de buurtbudgetten. En dat het college duidelijk kiest voor de fietser, de voetganger en het OV; voor gezonde lucht.

Ook een andere vurige wens van GroenLinks is inmiddels gerealiseerd: de bezuinigingen op cultuur zijn teruggedraaid. Met de realisatie van een aantal prachtige culturele trekkers, is het voor GroenLinks nu zaak dat er wordt geïnvesteerd in programmering, gezelschappen en cultuur in de wijk.

GroenLinks is er ook trots op dat het college zich inzet om het harde en onrealistische beleid uit Den Haag te veranderen. Dat wethouder Everhardt pleit voor de sociale bijstand. Dat wethouder Van Hooijdonk knokt voor de gezondheid van Utrechters en zich blijft verzetten tegen de verbreding van de A27. Dat wethouder Jongerius pal staat voor bed, bad en brood en begeleiding voor alle Utrechters, en dit met luide stem in Den Haag laat horen.

GroenLinks wil dat dit college er in Den Haag ook voor pleit om de decentralisaties nu echt over te laten aan Utrecht. Onze stad heeft voldoende creativiteit en veerkracht om de koude bezuinigingen op de zorg om te vormen in warme investeringen in mensen.

Voorzitter, We moeten ook realistisch zijn: er zijn nog genoeg uitdagingen.

  • In Utrecht is een op de drie mensen eenzaam;
  • ook hier groeit de kloof tussen arm en rijk;
  • en is de lucht nog lang niet schoon genoeg.

Zorgelijk vinden we de stijging van het aantal uitkeringen, en het feit dat wonen in sommige delen van de stad onbetaalbaar dreigt te worden.

Dit is wat we als GroenLinks gaan doen:

  • We maken werk van werk door vol in te zetten op verduurzaming.
  • We blijven ons inspannen voor gezonde lucht, met voorstellen zoals het uitbreiden van de milieuzone voor de meest vervuilende scooters.
  • We zetten ons in voor experimenten om echt alle Utrechters gelijke kansen te geven.
  • We verzetten ons tegen de verkoop van sociale huurwoningen in populaire wijken.
  • Utrechters krijgen wat ons betreft alle vrijheid om hun eigen leven op een eigen manier in te richten.
  • We geven een helpende hand aan diegenen die dat even niet kunnen.
  • We werken verder aan de gezonde, duurzame, ongedeelde stad van de toekomst.

Voorzitter, Ons doel is idealistisch, onze politiek is gebaseerd op realiteit.

Dus dit doen we niet:

  • Camera's plaatsen terwijl Utrecht veiliger wordt,
  • wegen aanleggen terwijl het autobezit daalt,
  • Onrealistisch grote golfbanen aanleggen ten koste van bomen.

Voorzitter, We werken in volle overtuiging aan een stad waarin mensen in vrijheid en gezondheid kunnen leven, met respect voor natuur, milieu en dieren. Waar je mag zijn wie je bent, waar iedereen gelijke kansen krijgt.W aar het niet gaat over je afkomst, maar over je toekomst.

Zonder angst. Dus halen we geen bankjes weg, maar zetten we juist nieuwe bankjes neer.

Dit is het, voorzitter: Als de hoop regeert.