Ik woon al jaren vlak bij de Hardebollenstraat. Een straat waar de etalages er tegenwoordig heel anders uitzien dan toen ik in de buurt kwam wonen. Het rode licht en de hoge stoelen zijn samen met de sekswerkers verdwenen. Als je goed kijkt, zie je nog wel dat de kleine ruimtes achter de etalages ooit een ander doel dienden. Nu staan de etalages vol met de dromen van jonge ondernemers. Er is weinig wat aan de oude bewoners van de straat herinnert.
Ruim drie jaar geleden sloot de gemeente de prostitutieramen vanwege sterke verdenkingen van mensenhandel. Terecht, want mensen die worden uitgebuit verdienen onze steun. Dat een groot gedeelte van de sekswerkers het werk vrijwillig doet hoor je zelden. Maar wie komt er voor hun belangen op?
Deze sekswerkers verdienen een goede werkplek, een plek waar ze hun werk op een veilige en gezonde manier kunnen doen. De keuzes die we in Utrecht moeten maken zijn niet eenvoudig. Het is geen gemakkelijk dossier. We zijn inmiddels bijna vier jaar bezig om raamprostitutie weer een plek te geven in Utrecht. En we zijn er nog steeds niet.
Alle raamprostitutie zou een plek krijgen bij Het Nieuwe Zandpad. Maar zo’n vaart loopt het niet, Het Nieuwe Zandpad is wéér vertraagd. Sommige vrouwen die aan het Zandpad of in de Hardebollenstraat werkten zijn hun beroep illegaal vanuit huis of hotels gaan beoefenen. Is het er voor hen echt veiliger op geworden?
Soms ben ik bang dat we tussen alle regels en procedures de vrouwen om wie het gaat uit het oog verliezen. Als je nu door de Hardebollenstraat loopt zie je ze misschien niet meer, maar met het sluiten van de ramen zijn deze vrouwen niet ineens verdwenen. En onze verantwoordelijkheid om ze een veilige plek te bieden al helemaal niet.
Prostitutie is in Nederland een legaal beroep. Toch hebben sekswerkers amper een stem in de discussie over nieuwe werkplekken. Prostitutie is voor veel mensen nog steeds een groot taboe. Dat juist dit taboe leidt tot marginalisering en criminalisering, daar hoor je niemand over. Ik vind het belangrijk om juist een stem te geven aan hen die niet gehoord worden. Voor mij is dat de kern van sociale rechtvaardigheid en GroenLinkse politiek!