Een kleine tien jaar geleden zei paus Benedictus XVI in bijna gelijke bewoordingen wat de ondertekenaars van de Nashville verklaring nu ook verkondigen. Het grote verschil in die tien jaar is de massaliteit van de tegenreactie: Regenboogvlaggen, liefdevolle manifestaties en kerken die zich uitspreken vóór acceptatie van lhbti’s.
Ook in Utrecht ging de regenboogvlag in stok op het Stadskantoor en bij de Domkerk. En er verzamelden zich honderden mensen op het Domplein voor de Love shine a light manifestatie. Utrecht is dan ook al ruim tien jaar koploper in lokaal lhbt-beleid, sinds een jaar heet dat officieel Regenboogstad. Die tien jaar hebben voor Utrecht als stad een groot verschil gemaakt.
Dat echter juist nu de Nashville-verklaring haar ronde doet is voor mij geen verrassing. Het was zelfs de Paus die er het zaadje voor plantte tien jaar geleden. Conservatief Christelijke krachten in de Verenigde Staten pakten de boodschap van Paus Benedictus gretig op en verspreiden sindsdien een boodschap tegen de rechten van lhbti’s. Van Roemenië, tot Nigeria, tot Frankrijk en vooral in de VS worden sindsdien vooral de rechten van lhbti’s geslachtofferd onder het mom van bestrijden van een zekere genderideologie.
Nederland kon hier niet aan ontkomen. De Van der Staaijs van dit land zien nu eenmaal het liefst alle lhbt’s terug de kast in gaan of zelfs ‘genezen’ worden van hun zonde. Voor die opvatting was geen Nashvilleverklaring nodig. Ik was dus niet verbaasd of geschokt dat de Nashvilleverklaring in Nederland werd verspreid. Het verraste me echter ook niet dat er een groot tegengeluid kwam met zoveel liefdesvertoon in een stad als Utrecht.
Waar de Paus tien jaar geleden nog niet extreem genoeg was voor algehele ophef was Van der Staaij dat dit jaar dus wel. Waarom vertel ik dit allemaal? Om te laten zien dat mensen die vanuit hun geloof een dogmatische afkeer verkondigen van lhbti’s en hun rechten niet de mensen zijn die hun opvattingen gaan veranderen. De mensen die veranderen, waar acceptatie en emancipatie te behalen is, dat zijn de Utrechters, dat zijn de doorsnee Nederlanders.
Ons uitspreken tegen de genderhetze van Van der Staaij en consorten is daarom niet alleen nodig om lhbti’s in Christelijke kringen een hart onder de riem te steken. Het is ook nodig om het streven naar een nieuwe norm zichtbaar te maken in een stad als Utrecht. Uit die norm spreekt dat je jezelf kan zijn en mag liefhebben wie je wil ongeacht je geslacht, genderidentiteit en geslachtskenmerken. We zijn er namelijk nog niet, want discriminatie, uitschelden en achterhaalde normen over lijf en liefde schaden de lhbti-gemeenschap nog dagelijks.
In de gemeenteraad gaan we binnenkort de nieuwe Regenboogagenda bespreken. Het is een ambitieus document, maar de gemeente hoort er niet alleen voor te staan. Scholen, politie, horeca-ondernemingen, zorginstellingen, sportverenigingen en wijkinitiatieven kunnen allemaal een rol spelen. Laten we dus niet alleen de ondertekenaars van de Nashvilleverklaring streng aanspreken maar ook voortdurend de verbinding zoeken met de stad. Samen maken we die nieuwe norm werkelijkheid.