Utrecht kent al heel lang kinderraden. In veel wijken praten kinderen met elkaar over wat zij belangrijk vinden in hun eigen omgeving. Ik probeer af en toe aan te schuiven bij een kinderraad, steeds weer in een andere wijk. Een paar keer per jaar treffen kinderen van de verschillende raden elkaar bij een bijeenkomst in het Stadhuis.
Ik vind het altijd leuk om te zien hoe de kinderen zich inzetten voor hun eigen buurt. Het gaat om veel verschillende onderwerpen: activiteiten met ouderen, verkeer of pesten. En natuurlijk spelen. Dat er genoeg speelplekken met goede toestellen moeten zijn. Over schoonhouden van de speelplekken. En dat er voor alle leeftijden voorzieningen in de wijk moeten zijn.
Tussen al die kinderen die actief zijn in al die kinderraden, zitten er altijd een paar waarvan ik hoop dat ze later politiek actief gaan worden. Kinderen die een goed verhaal hebben, het goed kunnen vertellen én goed luisteren naar wat anderen zeggen. Die het debat aangaan, weten waar ze het over hebben en niet zomaar wat roepen.
Laatst kwam ik één van de kinderen van een paar kinderraden terug weer tegen. Het was bij een avond over jongeren in Leidsche Rijn en Vleuten de Meern. Het deed me goed om te zien dat het niet bij de kinderraad was gebleven. Dat hij zich blijft inzetten voor zijn eigen buurt.
De Utrechtse kinderraden werken allemaal volgens de vreedzaam-methode. De kinderen kijken hoe ze zelf aan hun vreedzame school of wijk kunnen bijdragen. Waarbij ze naar elkaar luisteren, laten iedereen uitspreken en hebben respect voor elkaars mening. Misschien is het geen gek idee om als volwassenenraad vaker langs te gaan bij de Utrechtse kinderraden. Kunnen we vast iets van leren.
Peter van Corler, woordvoerder Jeugd