Poeh, wat ben ik toe aan het reces! Nog twee weken en nog twee raadsvergaderingen en dan is het zover. Ik heb zin in de komende debatten, maar ben ondertussen ook aan het aftellen. Want hoewel ik al heel wat vakantiedagen heb opgenomen, heb ik dit jaar nog niet echt een vakantiegevoel gehad. De campagne ging immers naadloos over in de onderhandelingen over een nieuw coalitieakkoord. Of eigenlijk begonnen die onderhandelingen al tijdens de campagne, want een goede voorbereiding is ook hier het halve werk. Dus was er een groep vanuit de top van de lijst en de wethouders al sinds eind vorig jaar bezig om ervoor te zorgen dat wij wisten wat onze inzet was, wat ‘need to have’ en ‘nice to have’ en dat we een goed beeld hadden van wat andere partijen wilden.
Angela Merkel schijnt wel eens gezegd te hebben dat het er bij politieke onderhandelingen om gaat wie het langste overeind blijft. Een soort uitputtingsslag dus, waarin je de hele nacht doorhaalt tot jij de enige bent die het nog kan volgen en dus haar zin krijgt. Ik vind dat een ouderwetse en ongezonde manier van onderhandelen. Voor die afmattingstactiek hebben wij dan ook niet gekozen. Maar op een gegeven moment moest ik naast het onderhandelen ook weer gaan werken. Want zelfs als je tijd hebt bijgekocht, raken je vakantiedagen op een gegeven moment op. Als je dan op zaterdagen en feestdagen doortrekt om toch tempo te houden, wordt onderhandelen naast je gewone werk toch wel een klein béétje een uitputtingsslag.
Gelukkig waren de onderhandelingen niet alleen vermoeiend, maar is het ook een heel leuk proces om mee te maken. Bijvoorbeeld om te ontdekken dat je niet altijd met dezelfde verwachting aan tafel zit en dat dit gesprekken heel lastig kan maken. Zijn we nou bezig met een proces van uitruilen, of van samen mooie dingen bedenken? Dat maakt nogal uit voor hoe je verwacht dat het gesprek loopt. En het was voor mij nieuw om als GroenLinks niet alleen zo veel mogelijk mooie dingen te regelen, maar ook verantwoordelijk te zijn voor het proces. En voor de sfeer. Dus veel theedrinken, borrelen, etentjes en telefoontjes. En overleg met onze informateur Andrée van Es (wat een leuk mens is dat trouwens!) en de ondersteunende ambtenaren over de volgende stappen. Ik heb er veel van geleerd en hoop natuurlijk van harte dat we als GroenLinks nog vaak in deze positie komen.
Bijzonder waren ook de ledenbijeenkomsten op maandagavond. Het is een soort koorddansen tussen wel leden meenemen, maar niet de vertrouwelijkheid schenden van de onderhandelingstafel. Zelf had ik het gevoel dat ik soms met heel veel woorden heel weinig zei. En vroeg ik me af of leden daar dan wel wat aan hebben. Maar omdat ik dezelfde mensen heel vaak zag terugkomen, denk ik dat het toch op prijs werd gesteld. En ook voor mij was het een mooie thermometer om te voelen hoe bepaalde onderwerpen liggen bij onze eigen achterban. Al hebben we daar natuurlijk ook het door de leden vastgestelde verkiezingsprogramma voor.
Ik ben iedereen die heeft meegewerkt om deze onderhandelingen tot een succes te maken, enorm dankbaar. Dat zijn zowel mensen binnen de partij als daarbuiten. En ik ben enorm trots op het akkoord dat er nu ligt. Waarin extra geld is geregeld voor de fiets, voor groen, voor de energietransitie, voor armoedebestrijding, voor Overvecht en voor heel veel andere mooie dingen die GroenLinks belangrijk vindt. Na de vakantie gaan we drieënhalf jaar keihard knallen om al die mooie ambities waar te maken. Met nieuwe energie, een frisse fractie en een top team wethouders. Ik heb er zin in!
Heleen de Boer, fractievoorzitter